Baszta "Boska" zamku w Krasiczynie 1939

 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zamek_w_Krasiczynie

W 3. ćw. XVI w. Jakub Krasicki wzniósł drewniano-murowane fortalicjum na rzucie czworoboku, w skład którego wchodziła murowana brama tkwiąca nadal w skrzydle północnym zamku, drewniany dwór oraz wały ziemne i fosy. Około 1580 r. z inicjatywy kasztelana przemyskiego Stanisława Krasickiego zbudowano murowany zamek na planie czworoboku, z czterema basztami-bastejami w narożach, otoczony stawami[2]. Wzdłuż muru, po wschodniej stronie, zbudowano skrzydło mieszkalne. Od północy i zachodu pałac otaczały rozlewiska, podnosząc możliwości obrony. Stanisław był także założycielem pobliskiego miasteczka, które powstawało w latach 1615-1620.

Zamek w latach 1598-1633 został rozbudowany na polecenie wojewody podolskiego Marcina Krasickiego, który przekształcił go w manierystyczną siedzibę rezydencjonalno-obronną. Podwyższono wtedy kurtyny i baszty, zaopatrując je w ozdobne, ażurowe attyki. Jedną z baszt przekształcono na kaplicę i nakryto kopułą a bramę w skrzydle zach. nadbudowano o wieżę, tzw. Zegarową, a od strony dziedzińca dodano piętrową loggię. Wzniesiono dwukondygnacyjne mieszkalne skrzydło wschodnie. Od strony dziedzińca wzniesiono parterowe krużganki.

Wtedy w narożu północno-zachodnim założenia zamkowego powstała Baszta Papieska. Swą nazwę zawdzięcza temu, że znajdowały się tam pokoje gościnne przeznaczone dla wysokich dostojników kościelnych. Prawdopodobnie gościł tam nuncjusz papieski Cosimo de Torres, który to w kaplicy znajdującej się w Baszcie Boskiej wręczyć miał miecz poświęcony przez papieża, starającego się skłonić Polaków do wzięcia udziału w wojnie z Turkami. Sufity w tych komnatach zdobiły dekoracje malarskie i snycerskie. Były tam obrazy związane z elekcją papieża i jego wjazd do Watykanu oraz portrety papieży. Na zewnątrz ozdobiona była dekoracjami sgraffitowymi. Baszta papieska ozdobiona jest attyką. Ciekawostką jest kamień wmurowany na zewnątrz baszty od strony północnej, przypominający kształtem duży bochen chleba. Według opowiadań na chleb takiej wielkości zarabiał robotnik pracujący przy budowie.

W latach 1594-1614 rozbudowano skrzydło północne, umieszczając tam pokoje właściciela oraz najbardziej reprezentacyjną komnatę, tzw. Izbę Stołową Wielką Królewską. Zbudowano kolejne baszty, którym nadano nazwy: Boska, Królewska i Szlachecka. Miało to wraz z Basztą Papieską odzwierciedlać wieczny porządek oraz role Kościoła, króla, papieża i szlachty.

W rękach Krasickich zamek pozostawał do 1687 r., kiedy to na krótko przeszedł w ręce Modrzewskich, a następnie Tarłów[3]. W następnych latach zamek trafił w ręce wojewody lubelskiego Jana Tarły, który był stronnikiem Augusta II, co spowodowało, że w roku 1726 Krasiczyn został najechany przez wojska rosyjskie i Kozaków. Zamek został poważnie zniszczony. Zrabowano wyposażenie komnat, zdewastowano zamkową kaplicę oraz zniszczono Basztę papieską. Podczas odbudowy skrzydło północne zostało podwyższone o jedno piętro i nakryte dachem mansardowym, wykonano nowy hełm wieży zegarowej, przekształcono wnętrza drugiego piętra skrzydła wschodniego oraz zmieniono kształt wielu okien. Elewacje zamku otynkowano, zasłaniając dekoracje sgraffitowe[3].

W 1834 r. Krasiczyn wraz z innymi wsiami został zakupiony przez Leona Sapiehę i w rękach Sapiehów Krasiczyn pozostał do 1939. Urodził się tu m.in. kardynał Adam Stefan Sapieha. Sapiehowie wprowadzili zwyczaj sadzenia drzew w pałacowym parku po narodzinach każdego dziecka: syna – dębu, córki – lipy. Drzewa te rosną do tej pory.

W 1852 miał miejsce pożar zamku, które usunięto około 1860 roku. Po uszkodzeniach z czasów I wojny światowej, po 1928 roku zamek był restaurowany pod kierunkiem Adolfa Szyszko-Bohusza[3].

Na początku II wojny światowej zamek został ograbiony przez żołnierzy sowieckich. W 1940 na terenie zamku filmowcy sowieccy kręcili antypolski film pt. „Wiatr ze Wschodu”, uzasadniający inwazję ZSRR na Polskę 17 września 1939. W 1941 istniały w pobliżu umocnienia Linii Mołotowa (Przemyski Rejon Umocniony).

Po II wojnie światowej w zamku mieściło się Technikum Leśne, a od lat 70. XX w. mecenat nad nim sprawowała Fabryka Samochodów Osobowych w Warszawie. Po likwidacji FSO w 1996 roku zamek wraz z parkiem przejęła Agencja Rozwoju Przemysłu i przeprowadziła prace remontowo-budowlane i konserwatorskie.

Obecnie w zespole zamkowo-parkowym znajduje się hotel i restauracja. Niektóre części zamku są udostępnione do zwiedzania w grupach z przewodnikiem.

W czerwcu 2013 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę Michała Sapiehy, który stara się o zwrot zamku w Krasiczynie. WSA uchylił decyzję ministra transportu, iż zamku nie można zwrócić z powodu „nieodwracalnych skutków prawnych”.