Aleksander Dugin, który dziś uchodzi za czołowego ideologa euroazjatyzmu nie jest myślicielem oryginalnym. Podobnie jak wielu rosyjskich intelektualistów w latach 80-tych "odkrył" pisma twórców ruchu euroazjatyckiego z lat 20-tych XX wieku. Sama historia powstania tego ruchu jest nie mniej ciekawa od jego dzisiejszego renesansu. Przyczyny powstania ruchu euroazjatyckiego niezwykle trafnie określił w swoich wspomnieniach Lew Gumiliow tak pisząc o jego genezie:
Kiedy ewakuowane w Gallipoli w 1920 roku wojska Wrangla zaczęły analizować przyczyny swojej klęski, wśród najbardziej twórczej i intelektualnej części Białej Armii wynikł problem zrozumienia przyczyn i skutków Wielkiej rewolucji 1917 roku: jedni z emigracyjnych myślicieli uważali, że byli świadkami zwyczajnego przewrotu, ekscesu, który minie jak straszny sen; drudzy uważali, że upadek monarchii był nieunikniony a na miejsce obalonego ustroju powinna przyjść parlamentarna republika z kapitalistycznym ekonomicznym ustrojem, współpracująca z zachodnimi demokracjami. Trzeci, których było bardzo niewielu, próbowali odkryć głębokie, historyczne przyczyny losu Rosji. Doszli do paradoksalnych wniosków w ekonomicznym, politycznym i ideologicznych aspektach i kategorycznie rozeszli się z monarchistami- reakcjonistami i liberalnymi konstytucjonalistami...nowy ruch otrzymał nazwę „euroazjatyzmu”.[1]
Założycielami ruchu byli Piotr Sawicki oraz Nikołaj Trubieckoj, który wydał w 1920 roku w Sofii broszurę pt. Europa i człowieczeństwo. Praca ta stanowi początek euroazjatyzmu mimo, że nie występuje w niej termin Eurazja. Zawiera rozważania autora na temat negatywnego wpływu cywilizacji europejskiej na narodową kulturę rosyjską. W kwietniu 1921 roku w piśmie Rosyjska myśl wychodzącym w Sofii został wydrukowany artykuł Sawickiego Europa i Eurazja (z powodu broszury N.S. Trubieckoja „Europa i człowieczeństwo”). Autor nawiązał w swoim artykule do tezy Trubieckoja, że Rewolucja Październikowa została spowodowana pochodzącymi z Zachodniej Europy ateizmem i materializmem. Krytykując podobnie jak Trubieckoj cywilizację europejską, Sawicki wprowadził termin Eurazja będący dla niego podstawową kategorią duchową i geopolityczną. Tak oto wyjaśniał to pojęcie w swoim artykule: Biorąc pod uwagę to, że z pojęciami „Europa „ i „Azja” są związane pewne kulturowo- historyczne pojęcia, my rozumiemy pod określeniem „Eurazja” pewną kulturowo- historyczną charakterystykę tego świata, który inaczej nazywamy „Rosyjskim”, jego charakterystykę jako połączenie kulturowo- historycznych elementów Europy i Azji.[2] Artykuł Sawickiego jest pierwszym euroazjatyckim tekstem zawierającym wszystkie główne wątki, które staną się ideologią ruchu euroazjatyckiego.
[1] Lew Gumiliow, Zamietki posliedniewo jewrazijca, W:L.Gumiliow, Ritmy Jewrazji, Moskwa 1993,s.33
[2] P.N.Sawicki, Jewropa i Jewrazja.,s16
Kiedy ewakuowane w Gallipoli w 1920 roku wojska Wrangla zaczęły analizować przyczyny swojej klęski, wśród najbardziej twórczej i intelektualnej części Białej Armii wynikł problem zrozumienia przyczyn i skutków Wielkiej rewolucji 1917 roku: jedni z emigracyjnych myślicieli uważali, że byli świadkami zwyczajnego przewrotu, ekscesu, który minie jak straszny sen; drudzy uważali, że upadek monarchii był nieunikniony a na miejsce obalonego ustroju powinna przyjść parlamentarna republika z kapitalistycznym ekonomicznym ustrojem, współpracująca z zachodnimi demokracjami. Trzeci, których było bardzo niewielu, próbowali odkryć głębokie, historyczne przyczyny losu Rosji. Doszli do paradoksalnych wniosków w ekonomicznym, politycznym i ideologicznych aspektach i kategorycznie rozeszli się z monarchistami- reakcjonistami i liberalnymi konstytucjonalistami...nowy ruch otrzymał nazwę „euroazjatyzmu”.[1]
Założycielami ruchu byli Piotr Sawicki oraz Nikołaj Trubieckoj, który wydał w 1920 roku w Sofii broszurę pt. Europa i człowieczeństwo. Praca ta stanowi początek euroazjatyzmu mimo, że nie występuje w niej termin Eurazja. Zawiera rozważania autora na temat negatywnego wpływu cywilizacji europejskiej na narodową kulturę rosyjską. W kwietniu 1921 roku w piśmie Rosyjska myśl wychodzącym w Sofii został wydrukowany artykuł Sawickiego Europa i Eurazja (z powodu broszury N.S. Trubieckoja „Europa i człowieczeństwo”). Autor nawiązał w swoim artykule do tezy Trubieckoja, że Rewolucja Październikowa została spowodowana pochodzącymi z Zachodniej Europy ateizmem i materializmem. Krytykując podobnie jak Trubieckoj cywilizację europejską, Sawicki wprowadził termin Eurazja będący dla niego podstawową kategorią duchową i geopolityczną. Tak oto wyjaśniał to pojęcie w swoim artykule: Biorąc pod uwagę to, że z pojęciami „Europa „ i „Azja” są związane pewne kulturowo- historyczne pojęcia, my rozumiemy pod określeniem „Eurazja” pewną kulturowo- historyczną charakterystykę tego świata, który inaczej nazywamy „Rosyjskim”, jego charakterystykę jako połączenie kulturowo- historycznych elementów Europy i Azji.[2] Artykuł Sawickiego jest pierwszym euroazjatyckim tekstem zawierającym wszystkie główne wątki, które staną się ideologią ruchu euroazjatyckiego.
[1] Lew Gumiliow, Zamietki posliedniewo jewrazijca, W:L.Gumiliow, Ritmy Jewrazji, Moskwa 1993,s.33
[2] P.N.Sawicki, Jewropa i Jewrazja.,s16
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz