Niemiecka księżniczka, która uratowała Polskę

Historia jest pełna paradoksów.Polska powstała i rozwijała się w walce żywiołem germańskim zagrażającym jej istnieniu. Zdarzyło się jednak, że to jednej z niemieckich księżniczek zawdzięczamy przetrwanie i odnowę państwa polskiego. Rycheza Lotaryńska zwana także Ryksą była wnuczką cesarza Ottona II.W 1013 roku wydano ją za Mieszka II a w 1025 po śmierci Bolesława Chrobrego została koronowana wraz z mężem.


W ciągu swojego panowania Chrobry odniósł szereg spektakularnych sukcesów. Wygrał wieloletnią wojnę z cesarstwem zakończoną pokojem w Budziszynie w 1018 roku. Wkrótce potem zaatakował Ruś niszcząc i łupiąc Kijów, przez pewien czas zajął także Czechy.Mieszko II był człowiekiem równie energicznym jak jego ojciec, niestety problemy z którymi się zetknął przerosły jego możliwości. Polska została zaatakowana przez Niemców,Czechów, Rusinów, Węgrów a nawet Duńczyków. Równocześnie wybuchło pogańskie powstanie, lud podburzony przez wołchwów (u dawnych Słowian odpowiednik szamana) palił kościoły, mordował, duchowieństwo i szlachtę wierząc, że w ten sposób wróci do starych czasów gdy panował Perun. Jak by tego wszystkiego było mało ujawniła się opozycja możnowładców popierająca starszego brata Mieszka Bezpryma, którego Niemcy wkrótce zainstalowali na tronie polskim.


W całym tym zamęcie Mieszko II popełnił kilka błędów, największym z nich był konflikt z żoną, która uciekła wraz z synem Kazimierzem do Niemiec. Sam król szukał schronienia w Czechach,gdzie wkrótce zmarł. Teza wysuwana przez niektórych historyków, że otruła go Rycheza wydaje się mało prawdopodobna.


Powstanie ludowe nie doprowadziło do powrotu pogańskich czasów ale sprowadziło jeszcze większe nieszczęście. Władca Czech, Brzetysław najechał Polskę rabując to co jeszcze ocalało z rąk buntowników.Szczególnie ucierpiała kolebka państwa polskiego ?Wielkopolska. Całkowicie zostały zniszczone Gniezno, Poznań i bogaty Giecz. Śmierć władcy, pogańskie powstanie, atak sąsiadów doprowadziły do całkowitego zniszczenia państwa polskiego.


Prawdopodobnie nigdy by się już nie odrodziło gdyby nie Rycheza. Gdy w 1959 otwarto jej grobowiec, analiza kośćca wykazała bardzo delikatną budowę ciała. Było to jednak osoba obdarzona zmysłem politycznym i niespożytą energią. Dzięki swoim rodzinnym koneksjom zyskała oparcie cesarza Henryka III, który przydzielił jej na wyprawę do ogarniętej chaosem Polski sześciuset rycerzy. Udało jej się także uzyskać poparcie Rusinów i Czechów. Rycheza przekonała ich do swoich planów używając skutecznej i prostej argumentacji: jeżeli nie poprzecie ponownego utworzenia państwa polskiego to szalejąca nad Wisła pogańska rebelia rozleje się także na kraje ościenne. Wyprawa na ziemie polskie zakończyła się powodzeniem. Syn Rychezy, Kazimierz w 1040 roku zajął jeden z pogranicznych grodów skąd rozpoczął poskramianie buntu oraz odbudowę struktur kościelnych i państwowych. Wobec zniszczenia Wielkopolski stolicę przeniesiono do Krakowa.


Punktem zwrotnym w tych zmaganiach był rok 1047 gdy powtórnie przyłączono do Polski zajęte przez pogan Mazowszem. Wtedy Rycheza wykazała się dużą klasą uznając, że jej polityczna rola jest skończona. Wstąpiła do klasztoru benedyktynek w Kolonii gdzie zmarła w opinii świętości i została uznana za błogosławioną. Panowanie jej syna, Kazimierza Odnowiciela do śmierci w 1058 roku było ciągłą walką o odnowę państwa polskiego, w 1054 roku udało się nawet odzyskać z rąk czeskich Wrocław. Dzięki politycznym talentom Rychezy i waleczności Kazimierza Odnowiciela Polska po raz kolejny ale nie ostatni podniosła z całkowitego upadku.