Fragment wspomnień Romana Kucharskiego ps. "Wrzos" żołnierza 27 WDP AK, spisanych w książce "Krwawa Łuna". Ukraińcy przekonali Niemców, że w czysto polskiej wsi Ludwikówka, położonej w płytkim wąwozie nieopodal lasu, znajdują schronienie partyzanci radzieccy. I oto Młynowem wstrząsa przyniesiona przez chłopa wiadomość o dokonanej masakrze. Ta straszliwa wieść szybko się potwierdza. Niemcy przy użyciu tzw. milicji ukraińskiej i własowców otoczyli o świcie Ludwikówkę i spędziwszy mężczyzn do trzech stodół, granatami ręcznymi zapalili je, paląc żywcem nieszczęśników, których jedyną winą było to, że byli Polakami. Kobiety i dzieci popędzili pieszo do Dubna - dwadzieścia kilometrów, aby wywieść do obozów zagłady. Ludwikówka przestała istnieć 13 lipca 1943 roku. Wszędzie trupy ludzi, koni, bydła. Wszędzie zgliszcza. Ani jedno zabudowanie nie ocalało.
Posty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz