Włodzimierz Wołyński
Berezowicze pow. Włodzimierz Wołyński upowcy zamordowali siekierami, łopatami, widłami, łomami itp. co najmniej 45 Polaków; 8-letniej Irenie Chaber siekierą odrąbali głowę na pniaku do rąbania drzewa (W. i E. Siemaszko..., s. 856)
Berezowicze, gmina Mikulicze – kolonia ze znaczną przewagą ludności ukraińskiej nad polską i do 1942 r. żydowską. 15 sierpnia 1943 r. upowcy napadli na Polaków, którzy pozostali w kolonii (miesiąc wcześniej część mieszkańców w obawie przed atakami wyjechała do Włodzimierza Wołyńskiego). Zginęło ok. 40 osób. Uratowało się czworo dzieci: Genowefa Arszal, lat 6, Zygmunt Arszal, lat 9, Kazimierz Studziński, lat 11 i córka Chabrów, lat ok. 10. Po wyjściu z ukrycia dzieci dotarły do domu Ukraińca Oksenczuka, członka sekty sztundystów głoszącej pacyfi zm i duchową niezależność od władz. Nakarmił je i przechował przez noc, po czym troje pierwszych przekazał w ręce Polaków (Chabrównę przygarnęła starsza Ukrainka zwana Kaśką, jednak rzecz się wydała i wkrótce dziewczynkę zabito). „Ten człowiek [...] zasługuje na wdzięczność za swoje postępowanie. Po wkroczeniu w lipcu 1944 wojsk sowieckich został wraz z rodziną wywieziony na Sybir za swoje przekonania religijne, a po roku 1980 wrócił z Sybiru do Włodzimierza”.
Źródło: Relacja Józefa Garbacza z 21 X 2004 (w zbiorach Romualda Niedzielki).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz