Zagłada domu Romanowych

Co się wydarzyło w domu kupca Ipatiewa

17 lipca 1918, krótko po północy, czekista Jakub Jurowski obudził ostatniego cara Wszechrusi oświadczając, że w pokojach do tej pory zajmowanych przez cara z rodziną musi przeprowadzić dezynfekcję. Mikołaja II, jego żonę Aleksandrę, cztery córki i chorego na hemofilię carewicza Aleksego sprowadzono do piwnicy. Towarzyszyli im przyboczny lekarz oraz służba: kucharz, kamerdyner i pokojówka, którzy dobrowolnie pozostali przy carskiej rodzinie. W piwnicy w niewielkim pokoju przygotowano dwa krzesła, na jednym z nich usiadł car, trzymając na kolanach Aleksego, na drugim caryca Aleksandra. Wtedy Jurowski i pozostali czekiści zaczęli strzelać z bliskiej odległości, po pierwszej salwie okazało się, że nie wszyscy zginęli od razu. Car był martwy, ale carewicz Aleksy dawał oznaki życia, toteż jeszcze dwukrotnie strzelono mu w głowę. Oprawcy ze zdumieniem zobaczyli, że kule odbijają się od gorsetów księżniczek, w których zaszyte były diamenty, żyjącą pomimo dwukrotnego postrzału księżniczkę Anastazję oraz służącą Demidową dobito bagnetami. Zwłoki zamordowanych czekiści Jurowskiego zawieźli do lasu nieopodal Jekatierynburga, porąbali je na kawałki toporami, oblali kwasem, a następnie wyrzucili do nieczynnego szybu kopalnianego.

Przyczyny upadku caratu

Na zagładę domu Romanowych i upadek carskiej Rosji złożyły się trzy przyczyny: brak reformy rolnej, imperialna polityka i błędy tajnej policji. Car Mikołaj wbrew rozpowszechnionej opinii był człowiekiem niegłupim i prawym. Niestety, nie chciał lub nie potrafił przeprowadzić niezbędnych w Rosji reform. Najważniejsza z nich dotyczyła kwestii rolnej. Pomimo zlikwidowania osobistego poddaństwa chłopów, pozostawiono obszczinę - wspólnotę rolną, co uniemożliwiło powstanie w Rosji warstwy zamożnego chłopstwa. Dopiero w następstwie masowych wystąpień chłopów palących dwory w czasie rewolucji 1905 r., z inicjatywy premiera Stołypina wydano dekret wprowadzający indywidualną własność ziemi na miejsce własności gromadzkiej. Reformy zmierzające do zniesienia obszcziny i wytworzenia się w Rosji klasy średniej podjęte przez Stołypina po rewolucji 1905 r. były spóźnione.

Nie można wykluczyć, że powodzenie tej reformy mogłoby uniemożliwić wybuch rewolucji w Rosji. Doskonale zdawał sobie z tego sprawę Lenin, o czym świadczy następujący cytat z jego "Dzieł wybranych": „Stołypinowska konstytucja i stołypinowska polityka agrarna oznaczają nową fazę w obalaniu starego, na wpół patriarchalnego i na wpół feudalnego systemu caratu, nowe posunięcia mające na celu przekształcenie państwa w monarchię klasy średniej [...]. Pustym i głupim demokratycznym frazesem byłoby twierdzenie, że sukces takiej polityki jest w Rosji niemożliwy. Ten sukces jest możliwy! Jeśli polityka Stołypina będzie kontynuo wana [...] to struktura agrarna Rosji stanie się całkowicie burżuazyjna".

Bezpośrednią przyczyną upadku carskiej Rosji stała się polityka imperialna, którą za panowania Mikołaja II próbowano realizować nie licząc się z możliwościami państwa. Główne kierunki ekspansji rosyjskiej podyktowane były względami ideologicznymi, nie mającymi wiele wspólnego z realnymi interesami. Zaangażowanie Rosji na Bałkanach, które ostatecznie doprowadziło do wybuchu pierwszej wojny światowej, wynikało z faktu, że historyczną misją Rosji, według oficjalnej ideologii, było zjednoczenie wszystkich Słowian oraz zajęcie Konstantynopola.

W 1917 r. w Rosji doszli do władzy bolszewicy. Kwestię, jak w ogóle mogło dojść do ob jęcia władzy przez stosunkowo niewielką i powszechnie znienawidzoną partię bolszewików, wyjaśniano już na wiele sposobów. Według błyskotliwej formuły Umberta Eco, większość problemów naukowych i filozoficznych można sprowa dzić do pytania: kto jest winien? Dla Aleksandra Sołżenicyna winne są Anglia i Francja, które wciągnęły Rosję do wojny. W tym ujęciu Rosja przystąpiła do woj ny, kierując się lojalnością wobec swoich sojuszników. Sołżenicyn ma całkowitą rację, twierdząc, że gdyby nie udział Rosji w pierwszej wojnie światowej, to nie doszłoby do wybuchu rewolucji. Myli się on jednak co do motywów rosyjskiego uczestnictwa w wojnie, gdyż były one natury ideologicznej. Klęski wojenne połączone ze zdumiewającą liczbą błędów popełnionych przez carskich biurokratów utorowały drogę rewolucji.

Rosja niezmienna

Z pewnością błędem caratu była taktyka przyjęta przez tajną policję polityczną, osławioną Ochranę, która nie zniszczyła kadrowej partii bolszewików, pomimo dokładnego spenetrowania jej przez policyjnych prowokatorów. Robert Conquest pisze, że „generalnie agenci dostali instrukcje zachęcania, a nawet podjudzania Lenina i jego zwolenników do walk frakcyjnych. Wychodzono bowiem z założenia, całkiem słusznego, jak się później okazało, że w ten sposób można najłatwiej doprowadzić do rozbicia i dezorganizacji ruchu re wolucyjnego". Błąd Ochrany, koncentrującej się przede wszystkim na działa niach przeciwko ugrupowaniom rewolucyjnym stosującym terror indywidualny, polegał na umożliwieniu Leninowi rozbudowywania ugrupowania, które w decydującym momencie przechwyciło władzę w państwie.

Polecenie zamordowania cara uwięzionego po abdykacji razem z żoną i dziećmi w domu kupca Ipatiewa w Jekatierienburgu zostało wydane przez Lenina na początku lipca 1918 roku. 17 lipca 1998 roku, Car i jego rodzina zostali pochowani z wszystkimi należnymi honorami w krypcie Katedry Św. Piotra i Pawła w Petersburgu. Żaden z problemów z którym zmagał się Mikołaj II nie został do dzisiaj rozwiązany. Dzisiejsza Rosja uparcie brnie w działanie imperialne na wszystkich azymutach. Na wsi nadal panuje nędza, a o społeczeństwie obywatelskim można jedynie pomarzyć.

Przeczytaj także: Bezrogi baran wilkowi najmilszy http://adamkuz.blogspot.com/2010/08/bezrogi-baran-wilkowi-najmilszy.html
Doceńmy Stalina http://draft.blogger.com/goog_375091537
Pisarz, który był sumieniem Rosji http://adamkuz.blogspot.com/2010/12/pisarz-ktory-by-sumieniem-rosji.html

Rosja- kolos na glinianych nogach http://adamkuz.blogspot.com/2011/02/prof-dr-hab-andrzej-zybertowicz.html
Kim jest Władymir Żyrinowski?http://adamkuz.blogspot.com/2011/01/kim-jest-wadymir-zyrinowski.html
Czy groziła nam rosyjska interwencja http://adamkuz.blogspot.com/2010/11/czy-grozia-nam-rosyjska-interwencja.html